بسم الله
چگونه می‌توان کارکنانی دلبسته به سازمان داشت؟ این سوالی است که سالیانی‌ست در ذهن مدیران سازمان‌ها و صاحبنظران و کارشناسان منابع انسانی به وجود آمده و هر کسی نسخه‌ای برای آن می‌نویسد:
- بعضی از اساس منکر لزوم دلبستگی کارکنان به سازمان هستند: همین مقدار کارمند کارهایی که از او خواسته شده و برعهده‌اش قرار گرفته را انجام دهد، کافی است. او کار می‌کند و سازمان خدمات او را با پول جبران می‌کند. دیگر نیازی به دلبستگی کارمند به سازمان یا بالعکس وجود ندارد. این داستان‌ها مال کتابهاست و کتابهای داستان، مال بچه‌ها!»
-بعضی معتقدند که کارمندان باید از سازمان رضایت داشته باشند؛ از دید آن‌ها رضایت شغلی موجب افزایش بهره‌وری در کارها می‌شود: «این یک معامله دو طرفه است: سازمان باید به رضایت کارمندانش توجه داشته باشد و تلاش کند آن‌ها را راضی نگه دارد چرا که کارمند راضی، کارمندی بهتر و بهره‌ورتر است و کارمند بهتر به معنای سازمانی بهتر و مولدتر است»
- بعضی دیگر اما نظری متفاوت دارند: «تنها و تنها از رهگذر داشتنِ کارمندانی دلبسته و دلداده به سازمان است که می‌توان امید به ارتقای جایگاه سازمان و دستیابی به اهداف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن داشت. سازمانی که فاقد کارمندان دلبسته باشد، به معنای واقعی کلمه یک سازمان نیست؛ بلکه محلی است برای امرار معاش و گذران عمر کارمندان و مدیرانش!»
یکی از افرادی که به طبقه‌ی سوم تعلق دارد پاول مارسیانو است که کتابی تحت عنوان:
«Carrots and Sticks Don’t Work (Build a Culture of
Employee Engagement with the Principles
of RESPECT» (دانلود +)
نگاشته است.
کتابی جمع و جور و کاربردی که خوشبختانه به زبان زیبای فارسی هم -به خوبی- ترجمه شده است (خرید +). او در این کتاب معتقد است که اگر مدیران سازمان به ۷ عامل:
-Recognition (واقف بودن به تلاش‌ها و قدردانی)
-Empowerment (توانمندسازی)
-Supportive feedback (کامل کردن بازخوردهای حمایتی)
-Partnering (شراکت)
-Expectation (نشان دادن انتظارات)
-Consideration (درک کارکنان)
-Trust (اعتماد)
پایبند باشند، می‌توانند کارکنانشان را به سازمان دلبسته کنند. از سرکلمه‌ی این ۷ عامل، کلمه‌ی Respect حاصل شده و به بیان دیگر نویسنده معتقد است که اگر مدیران به کارکنانشان با تمام وجود احترام بگذارند، دلبستگی کارکنان به سازمان را تقویت کرده‌اند. خوشبختانه مترجمان کتاب نیز با سلیقه و تیزهوشی و باریک‌بینی، معادل «نکوداشت» را با استفاده از سرکلمه‌های ترجمه‌ی این ۷ عامل، برای Respect انتخاب کرده‌اند.
با این تفاسیر به نظر می‌رسد بتوان مهمترین وظیفه و کارکرد بخش «منابع انسانی» در سازمان‌ها را ایجاد فرهنگ «نکوداشت» در سازمان دانست. نام این وبلاگ هم به همین خاطر «نکوداشت سرمایه‌های انسانی» انتخاب شده است!
